Vakantie van Melvin en Miranda in Israël van 29 maart t/m 11 april 2013

Vrijdag 29 maart 2013.

Eindelijk is het zover, nadat Miranda veel heeft gehoord over de onveiligheid in Israël is het dan zover. Door Gert en Wil worden ze ’s morgens tegen vijven op Schiphol afgeleverd om naar Israël te gaan.

Ze vliegen na een vertraging van 20 min. met de KLM naar Parijs en dan is het rennen naar het toestel van Air France waar ze 5 minuten voor het sluiten van de gate aankomen. Om 16:21 uur landen ze op Ben Gurion in Israël. Hier worden wacht ik ze op.

Dan de auto in, voor een rit van twee uur naar Janny in Shavei Zion. Als we daar aankomen is de dochter van Janny, Yifat met haar man en zoontje aanwezig. Eerst even kennis maken en dan “Erev Shabat” het traditionele vrijdagavond maal. Het is een gezellig samen zijn waar we onder het genot van een glas wijn en in drie talen veel plezier hebben. Yifat nodigt ons voor zondagavond uit voor de afsluitings avond van het “Pesach”. Dit is een bijzondere avond met veel overheerlijk eten en gezellig kletsen. We gaan graag op de uitnodiging in.

Verrassing:

Melvin en Miranda gaan naar hun kamer om de rugzaken uit te pakken en verassen Janny dan met lekkernijen uit Nederland

Janny is hier echt bij mee!!!

Na de maaltijd een douche en dan naar bed, want het was een lange dag voor de jongelui..

Zaterdag 30 maart 2013.

We staan niet al te vroeg op want gisteren was het voor iedereen een lange dag. Pas na negenen komt er wat leven in de brouwerij. We ontbijten uitgebreid met Yifat en Dolf die ook hier geslapen hebben. Na het ontbijt vertrekken we naar Akko. Nadat we een parkeerplaats gevonden hebben gaan we de oude stad binnen. Vooraf vertel ik wat over de geschiedenis van de oude stad en daarna gaan we de ondergrondse vesting binnen.

Bizar!!.

Via de gevangenis komen we in de ruimte waar de ridders in de kruisvaarders tijd aten. We bekijken het hospitaal, de ontvangst ruimte en ook de ridderzaal.

Melvin is zo onder de indruk van de bouwkunst achthonderd jaar geleden dat hij regelmatig “Bizar” uitroept. Als we bij een karavaan saraï komen ga ik uitleggen wat dit voor een gebouw is en waarvoor het gebruikt werd.

Opeens zie ik tussen een paar mensen Miranda  allerlei gebaren maken, maar ze zegt niets. Het blijkt een groep doofstommen uit Israël te zijn. En ja, echt waar, Mirada communiceert met hun in gebarentaal!!! Ik wist niet wat ik zag, Ik ken de taal niet dus kan ik niet met Israëli praten, en Miranda op haar tweede dag in Israël spreekt met ze, geweldig.

We lopen door ondergrondse riolen naar de Middellandse zee waar we de verdedigingswerken van de kruisvaarders aan de zeekant kunnen bekijken.

Via de vestingmuren lopen we naar de haven die we even bekijken, en dan de “Soukh”. We  storten ons in het gewoel van winkelende mensen. Een prachtige ervaring. We kijken even of we de “El Jazeera” moskee kunnen bezoeken, en ja dit kan. We mogen de moskee binnen zonder onze schoenen uit te hoeven trekken. Deze moskee is zoals voorgeschreven aan de binnenkant versierd met arabische tekens, die de verschillende  de namen voor Allah betekenen. Dus geen afbeeldingen van mensen, dieren of planten.

 

 

 

 

 

We gaan de auto opzoeken en gaan richting “Joop Sluis” die we even bezoeken en dan via de Arabische plaats “Mazra” gaan we naar Janny om wat te drinken. Omdat het toch wel tijd wordt om wat te eten zet Janny de kip in de oven.

Melvin komt even tot rust, na al de indrukken.

Het eten was weer heerlijk. Dan vertrekken we voor het laatste doel voor vandaag, we gaan naar “Rosh Hanikra” . Dit is in het noorden van Israël aan de Middellandse zee. Hier is de grens met Libanon.

We kijken even rond en Melvin maakt zoals gebruikelijk een foto daar waar het niet mag. Aansluitend gaan we met de kabelbaan naar beneden waar we de grotten bekijken. Deze zijn in de rotsen door water en wind uitgeslepen. Ook zien we een film over de natuur daar, en over de spoorlijn die daar liep. Die is juist voor dat Israël zelfstandig werd, door de Haganah opgeblazen.

Hierdoor werd de bevoorrading van het Engelse leger afgesneden. Inmiddels begint het donker te worden en gaan we naar huis.

Zondag 31 maart 2013.

Als we vandaag opstaan is het nogal winderig, en de lucht is bedekt. Dit is “de Chamsin”,  de woestijn wind uit het oosten en zorgt ervoor dat het warm gaat worden. Eerst doen we boodchappen en dan gaan we richting Haifa. De eerste stop zijn “de Bahai” tuinen waar we ons vergapen aan de  prachtige tuinen.

Helaas is de shrine met de meest spectaculaire tuin juist gesloten, daarom besluiten we een andere dag terug te komen.

Dan is het doel, de grot van Elia die wordt beheerd door de Karmelieten orde. Deze is gesloten omdat het lunch pauze is, daarom gaan wij ook eerst wat eten in de restaurant “Stella Maris” waar we van het geweldige uitzicht genietenen.

Vervolgens kunnen we als eerste de grot in. Interessant om te zien.

Dan verder richting Tel Aviv waar we zijn uitgenodigd door Yifat en Dolf voor het speciale avondmaal aan het einde van Pesach. Onderweg stoppen we bij de havenstad Cesarea. Dit is de ruïne van een stad die door de Romeinen rond de jaartelling is gebouwd.

Het is een erg grote stad geweest waarvan we een klein deel kunnen bezichtigen. Deze stad is uit de bijbel bekend omdat Paulus hiervandaan per schip naar Rome is gegaan.

En dan verder richting Tel Aviv. Hier worden we hartelijk ontvangen met een hapje en een drankje. Yaron komt ook met vrouw en kinderen en ook een schoonzus arriveert. Als iedereen aanwezig is gaan we aan tafel. Het is een overheerlijk maal en voor Melvin en Miranda een belevenis om een dergelijk uitgebreid maal mee te maken. Overheerlijk met voor ons soms nieuwe smaken. En dan is het toch tijd om weer naar huis te gaan waar we na een glas wijn onze kooi opzoeken.

Maandag 1 april 2013

Vandaag slaat de Chamsin nog meer toe. De lucht is somber van het stof dat door de harde droge oostenwind wordt aangevoerd. Om acht uur is het al 26°. Vandaag gaan we een rondje om het meer van Galilea maken. Eerst stoppen we onderweg, om bij een benzinestation voor het eerst het meer te zien. Maar helaas door het vele woestijnstof in de lucht kunnen we het meer niet zien.

Vanaf de bergen van Galilea gaan we naar beneden en bezoeken halverwege de kerk van de zaligsprekingen. Binnen is daar juist een gezelschap uit Mexico die daar een dienst houdt.We kijken rond terwijl Melvin zijn foto’s maakt.

Vervolgens willen we Tabga bezoeken, maar om een voor ons onverklaarbare reden was dit gesloten zodat we verder gaan naar Kapernaum. Bij deze ruïne bekijken we het huis waar volgens overlevering Petrus heeft gewoond en Jezus vele wonderen heeft gedaan.

Ook de Synagoge is een bezoek waard.

Zo rond etenstijd gaan we naar de kibbutz Ein Gev waar we de beroemde Petrus vis eten. Melvin kompleet, terwijl Miranda en ik de voorkeur geven aan gefileerde vis.

De weg vervolgend komen we aan de zuidkant van het meer bij “Yardenit”. Dit is de plaats waar veel mensen worden gedoopt. Nu was er geen doop plechtigheid, maar toch heel interessant om te zien.

En dan als laatste gaan we Tiberias bekijken. Omdat het vandaag nog in de Pesach periode is, zijn alle Joodse winkels en restaurants gesloten. Het gevolg daarvan is dat de stad niet echt leeft. het is er stil, dus gauw verder. Juist buiten de stad ga ik van de hoofdweg af en na een kwartiertje komen we bij het heiligdom van de Droezen.

In dit gebouw is de shrine van Jethro, de schoonvader van Mozes. Jethro is de aartsvader van de Droezen. Als we op het terrein opkomen moet Miranda eerst  haar blote armen bedekken. Nadat we de auto hebben geparkeerd gaan we het hoofdgebouw binnen. We beklimmen een paar trappen en staan dan voor de ruimte waarin de shrine is. Als we naar binnen willen gaan houdt een geestelijke ons tegen. Melvin en ik moeten eerst een lange jas met capuchon aan en Miranda nog een sjaaltje over haar hoofd. En dan gaan we onder begeleiding de ruimte binnen en kunnen de shrine zien. Vrouwen staan daar de groene bekleding vol overgave te kussen. Dan worden we weer naar buiten geleidt, waarbij er op wordt gelet dat over de drempel stappen zonder deze te raken. Inmiddels is het tijd geworden om huiswaarts te gaan. Hier praten we gezellig bij en eten heerlijke pannenkoeken. Zoals gewoonlijk nog een wijntje als afsluiting van de dag.

Dinsdag 2 april 2013.

Voor dat we vertrekken gaan Melvin, Miranda en ik eerst wat boodschappen doen want we moeten vanavond toch kunnen eten. Dan gaan we richting Carmel, en weer even terug omdat Miranda haar vest vergeten was, en dan weer richting Carmel.

Omdat we de eerste keer de Bahaï  tuinen niet helemaal konden zien gaan we nu weer de tuin in en kunnen nu overal kijken.  Ook kijken we in de tempel met de shrine die opgericht is ter nagedachtenis van de oprichter van de Bahaï. Heel indrukwekkend om te zien. De tuinen zijn fantastisch aangelegd en onderhouden.

Voor de tempel een adembenemend uitzicht over de benedentuinen en Haifa. Hierna gaan we de Carmel verder op naar Beit Oren, hier heef Janny vanmorgen een tocht door de Carmel te paard voor Miranda en Melvin besproken.

Eerst krijgen ze uitgebreid instructies en dan een tocht te paard  door de mooie natuur van het Carmel gebergte. Als we dan toch hier zijn bezoeken we Daliyat El-Carmel. Een stad bevolkt door Droezen, een vriendelijk volk met handels geest. We eten hier wat van de voortreffelijke hummus met pita brood. Op de terugweg rijden langs “Muhraka” dit is een standbeeld met een kapel op de plaats waar Elia de Baäl priesters heeft uitgedaagd.

Vanaf het dak van de van de souvenir shop  hebben we een prachtig uitzicht over de Jisreël vallei. Dan verder op weg naar Janny waar een heerlijke “Beef Shanghai”, meegebracht door Miranda en Melvin, op ons wacht.

Woensdag 3 april 2013.

Rond half tien vertrekken we richting Golan hoogte. Bij het meer van Galilea stoppen we bij “Tabga”  waar de wonderbare spijziging plaatsvond. Met vijf broden en twee vissen werd volgens de bijbel een schare van vijfduizend mensen van eten voorzien.

Vervolgens rijden we verder het meer rond en gaan aan de zuidkant de Golan hoogte op. Na het eerste stuk flink klimmen door een ruig landschap komen we op de eigenlijke hoogvlakte. Hier is een uitgebreid landbouw gebied. We komen bij een uitzicht punt waar we goed kunnen zien hoe de kibbutz Ein Gev tot 1967 door de Syriërs was ingesloten. Het uitzicht over het meer van Galilea is hiervandaan geweldig.

Onderweg stoppen we bij de Ait waterval waar we naast de waterval prachtig aan de bodemstructuur kunnen zien hoe dit gebied bij vulkaanuitbarstingen en aardbevingen is ontstaan.We gaan verder naar de berg Bental die tegen de grens van Syrië ligt. Hier zijn nog loopgraven uit de tijd van de zesdaagse oorlog in 1967. Dit militair uitzichtpunt werd in 1967 op de Siriers veroverd en vandaar was de tankslag in 1973 tijdens de Jom Kippoer oorlog te overzien. De tankslag vond plaats in de vallei die nu “Dal der tranen” wordt genoemd.

Op deze bergtop krijgen we een indruk van de heldhaftige strijd die door de Israëliërs hier is gevoerd.

Op weg naar de auto kopen we bij een Droes echte vijgenjam en honing. En natuurlijk vond hij het leuk om met ons op de foto te gaan, maar wel zonder vrouwen.

Sneeuw.

Dan als laatste voor vandaag een bezoek aan de berg Hermon. Via de Droezen plaats Majdal Shams gaan we de berg op. Miranda had vooraf gevraagd of we even naar de sneeuw konden gaan om te plagen, want Melvin vindt sneeuw niet zo leuk.

 

Als we bij de liften aankomen zien we geen sneeuw, maar Melvin en Miranda gaan met de kabelbaan naar de top. Hier vinden ze sneeuw waarvan Miranda een sneeuwpop maakt.

  Sneeuwpop van Miranda op de berg Hermon.

Onveilig.

Voor het eerst heeft Melvin een onveilig gevoel in Israël gekregen. Hij heeft namelijk hoogtevrees en de stoeltjeslift naar de top is hoog en geeft hem een erg onveilig gevoel. Nadat de jongelui zijn uitgespeeld vertrekken we huiswaarts. Onderweg bij Zefat stoppen we nog even voor een paar foto’s en zijn half zeven thuis.

Donderdag 4 april 2013.

Omdat het een rust dag is besluiten we naar Akko te gaan. We wandelen door de oude stad met zijn smalle straatjes en oude gebouwen. De “Soukh” bekijken we op ons gemak en Miranda en Melvin vinden daar voor twintig stekel per persoon nep Crocs. Deze hebben we later nodig wanneer we naar de Dode zee gaan, omdat daar scherpe stenen kunnen liggen.

Naast de schoenhandelaar is een restaurant waar Janny en ik al eerder met Gert en Wil hebben gegeten. Omdat hier volgens Gert en Wil de hummus met vlees heerlijk is besluiten we om nu weer hier te gaan eten. En het was weer voortreffelijk.

              

Doorkijkjes.

We wandelen dan weer door een ander deel van de stad, via de haven naar de auto. Onderweg doen we nog even boodschappen, en dan naar huis voor een glas wijn.

Vrijdag 5 april 2013.

Voor vandaag staan Nazaret, Miggido en Tabor op het programma, dus we starten richting Miggido. Dit is een heuvel in de Jisreël vallei. Deze heuvel is vanuit de verre oudheid al bekend als vesting. Hij is vooral door Salomo en later door Hiskia omgebouwd tot een bijna onneembare vesting. Belangrijk was in de oudheid dat je tijdens een langdurige belegering beschikte over water en graan.

Op deze heuvel is een grote graansilo uitgegraven  waar langs de wanden trappen zijn uitgehakt zodat het graan beneden uit de silo gehaald kon worden.

Jemig!!!!!!

Voor de watervoorziening is een 36 meter diep gat deels uitgegraven en deels uitgehakt. Als we onder aankomen slaakt Miranda een diep “jemig!!!!!”. Er is namelijk onder de grond een horizontale gang uitgehakt vanaf het ingangs gat tot een waterbron aan de buitenzijde, een afstand van 77 meter.

Dan Nazaret, de plaats waar Jezus zijn kinderjaren doorbracht. We bezoeken de “kerk van de aankondiging” waar beneden de grot is waar volgens overlevering Maria de blijde boodschap kreeg dat ze de moeder zou worden van Jezus.

Boven is een prachtige kerk. Ook kijken we in de Jozef kerk waar beneden grotten zijn waarin Jezus zijn jongens jaren mogelijk heeft doorgebracht.

Onderweg naat de berg Tabor stoppen we even in Kana waar het wonder van water veranderen in wijn heeft plaats gevonden.

En dan “Tabor”. We rijden met de auto over een wat smallere weg omhoog en zien boven op de top een prachtige kerk.

Deze kerk staat op de plaats waar volgens overlevering de gedaanteverandering van Jezus heeft plaatsgevonden.

Vanaf het dak van een bijgebouw hebben we een prachtig uitzicht over de omgeving waar we van genieten. Omdat de tijd doorgaat is nu tijd om weer richting Janny te gaan, wat we dan ook doen.

Zaterdag 6 april 2013.

Op naar Tarshiha waar de Arabische markt is. We houden vandaag geen rustdag, maar doen gewoon rustig aan. In Tarshina is een gezellige markt waar je tegen spotprijzen kleding (ouderwets in onze ogen), huishoudelijke apparatuur(Gehaktmolens) en veel groenten kunt kopen. Een gezellige gemoedelijke markt.

We drinken daar wat en gaan weer huiswaarts. Melvin en Miranda maken een strandwandeling en Janny en ik lezen wat. Aan het einde van de middag brengt Melvin de barbeque op gang en dan hebben een heerlijk maal met een kip en frites.

Vanavond gaan we naar Naharia langs de boulevard  flaneren en wat drinken. Dit is namelijk de laatste avond bij Janny omdat we morgen naar de Dode Zee gaan.

Zondag 7 april 2013.

Eindelijk is het dan zover, we gaan richting “Dode Zee”. De rit is langs het meer van Galilea, dan via de “West Bank” met  Beit Shean, en Jericho naar Masada aan de Dode zee. Een rit van 280 kilometer die vijf uur duurt. Vlak voor Kalia (Qumran) zien we een paar kamelen, en ja hoor: ze moeten erop.

En daarna naar Masada waar we de volgende drie nachten gaan overnachten. Na het inschrijven even onze bagage naar onze kamers gebracht. vervolgens een kwartiertje verder gereden langs de Dode Zee naar Ein Bokek. En hier gaan we  naar het strand voor de eerste ervaring.

Een bijzondere ervaring zo te kunnen drijven. Na aan het strand wat gegeten te hebben gaan weer terug naar ons Guest house Masada.

Maandag 8 april 2013.

JERUSALEM!!

Hier is naar uit gekeken, een dag Jerusalem. We vertrekken op tijd en zijn om tien uur in Jerusalem. We parkeren de auto en gaan door de Jaffa poort de stad in, natuurlijk beginnen we in de Davidstraat. Dit is een gezellige Soukh, waar we de oosterse sfeer opsnuiven.

Dan zoals beloofd de Grafkerk. Deze kerk bekijken we op ons gemak en zien waar Golgotha geweest zou kunnen zijn en natuurlijk het graf van Christus. Het is nogal druk dus Miranda en Melvin zien af van een blik in het eigelijke graf. Vanuit de kerk gaan we naar het Joodse deel van de oude stad met de befaamde “Cardo”. Hier krijg je een goede indruk van een Romeinse straat.

Na de Cardo bezoeken we de “Zaal van het laatste avondmaal” en de daarbij gelegen shrine van David. Melvin moet even wennen aan zijn keppeltje, maar verder heel bijzonder.

Het keppeltje.

We vervolgen onze weg naar de Westelijke muur (klaagmuur) waar Miranda in het vrouwen deel even dicht bij de muur kijkt. Melvin en ik gaan naar het mannendeel en kijken ook bij de “Robinsonboog” waar veel joden aan het bidden zijn en kostbare oude Thora rollen staan. Dit is erg indrukwekkend.

Helaas heeft de Imam besloten dat we het tempelplein niet op mogen, jammer. De Islam is niet echt tolerant, want de toegang wort vaak verboden. Dan blijkt dat het mogelijk is om de Tunnel onderaan de Westelijke muur te bezoeken. Onder leiding van een gids maken we een tocht van een uur onder de grond. We horen hier veel over het historisch Jerusalem, de bouwwijze en de opgravingen.

                              

Als we weer boven de grond komen gaan we eerst wat eten in een Arabisch restaurant en daarna verder door de Soukh naar de Damaskuspoort.

Via een Arabische winkelstraat gaan we naar het tuingraf waar Melvin en Miranda het lege graf binnen gaan. Verderop is een rots waar je met enig inlevingsvermogen een schedel in kunt zien. Dit zou Golgotha geweest kunnen zijn. Na het tuingraf bezoeken we in de buurt van de Damaskuspoort “Zedekias cave”. Dit is een grot die 230 meter is is en op het breedste punt 100 meter breed is. De hoogte is 15 meter.

De grot is onder het Islamitische deel van Jerusalem. We lopen dus onder de huizen. Hier werden in historische tijden de stenen gedolven voor de bouw van Jerusalem.  Later is deze grot gebuikt voor gevangenen en tijdens de tweede wereldoorlog als schuilkelder. Voldaan van alle nieuwe indrukken gaan we naar de auto en zijn om zes uur weer in het Hostel voor een verdiende rust.

Dinsdag 9 april 2013.

Vandaag Masada !!! We nemen de kabelbaan naar boven en daar vertel ik eerst dat dit een vesting op de berg is, die is gebouwd door koning Herodes . Hij is 400 meter boven de zeespiegel van de Dode Zee. De vesting is 600 meter lang en 300 meter breed. Koning Herodes liet rondom een muur bouwen van 5,5 meter hoog en 3,5 meter dik. Op deze vesting was aarde gebracht om groente te telen. Ook was er een ingenieus systeem om iedere druppel water die hier in de woestijn af en toe valt op te vangen. Hierboven  zien we dat hier buiten de ruïnes van de magazijnen en soldaten verblijven, ook de restanten van twee paleizen zijn. Het meest bijzondere is het noordelijk paleis, waar we een indruk krijgen van de rijkdom van Koning Herodes.

Deze vesting was later een vluchtplaats van de laatste Zeloten opstand met Eliëzer als leider. Deze vesting was zo goed als onneembaar door zijn steile bergwanden. Pas na een beleg van drie jaar kon het Romeinse leger door middel van een nieuw aangelegde helling deze vesting veroveren. Maar toen ze de vesting binnen kwamen vonden ze alleen maar doden. Eliëzer had voorgesteld: of overgeven of zichzelf doden. Ze besloten liever zichzelf te doden. Het lot wees tien mannen aan, die hun medestrijders met hun gezin doden. Daarna werd er één geloot die de overige negen moest doden en die uiteindelijk zichzelf in het zwaard moest storten. Liever dood dan gevangen. Dit voorstel werd aangenomen en uitgevoerd. De Romeinen vonden naast 960 doden twee vrouwen met vijf kinderen die zich verstopt hadden en die als enige overlevenden dit konden vertellen.

We bekijken ook de grote Cistern waarin de water voorraad werd bewaard, Het is niet te begrijpen hoe het mogelijk is geweest dit te maken. Hij is 27 meter lang 7 meter breed en ongeveer 10 meter hoog, en dat onder de grond. We gaan weer naar beneden waar we wat eten en daarna rusten we wat. Vanmiddag gaan Melvin en Miranda naar de dode zee zwemmen en ik ga terug naar ons hostel.

Woensdag 10 april 2013.

We staan weer op tijd op, en vertrekken na een heerlijk ontbijt tegen negen uur naar Shavei Zion. We kiezen ervoor om via Jerusalem en de snelweg nr. 6 naar het noorden te gaan. Onderweg stoppen we even om wat te drinken en arriveren half één bij Janny in Shavei Zion. De middag brengen we relaxt door met wat kletsen en nog even boodschappen doen. Miranda koopt haar derde Israëlische krant om thuis een papier-maché van te kunnen maken. Vanavond maken Miranda en Janny Mexicaanse Taco’s  als afscheidsmaal en we tafelen gezellig na. Dan is het toch zover, de vakantie is voorbij.

Donderdag 11 april 2013.

We staan om twee uur ’s nachts op en om half drie breng ik ze naar het station in Akko waar de trein staat te wachten. Na de laatste instructies zwaai ik ze dan toch uit.

Shaloom en Litraot.

Tijdens deze trip hebben we 2582 kilometer gereden.